De berichtgeving over negatieve rente volgt elkaar in rap tempo op. In navolging van grote banken als ABN AMRO, ING en de Volksbank kondigde ook Rabobank afgelopen week aan dat spaarders met meer dan 100.000 euro op de rekening daar per 1 juli 2021 rente over gaan betalen. Rabobank sluit in hetzelfde bericht niet uit dat deze drempel in de toekomst nog verder omlaag gaat. Spaarders gaan daarmee onzekere tijden tegemoet, maar hoe is deze negatieve rente eigenlijk ontstaan? Een korte geschiedenis.
Als het gaat over negatieve rente wordt al snel verwezen naar het soepele monetaire beleid van de Europese Centrale Bank (ECB). De afgelopen jaren houdt de ECB de marktrente bewust laag of zelfs negatief, met de gedachte dat het bij een lagere rente interessanter is om te investeren en geld uit te geven. Feitelijk gezien is het daarom niet onjuist om met de vinger naar het ECB te wijzen. Toch is het verstandig het begrip negatieve rente in een wat breder perspectief te plaatsen, waarbij we voor het ontstaan ervan wat verder terug moeten gaan in de tijd.
Begin jaren 90’ bedroeg de langlopende rente ongeveer 9%. Sindsdien is deze structureel gedaald tot het historisch lage niveau van medio 2021. Aangezien de rente al decennialang een neerwaarts patroon vertoont is het niet verrassend dat deze letterlijk een dieptepunt heeft bereikt, maar bijzonder is het natuurlijk wel.
Veel economen zien de financiële crisis van 2008 als dé oorzaak van de extreem lage rentes van vandaag de dag. Door de aanhoudende malaise op de financiële markten in de jaren na de crisis besloot de ECB in 2014 voor het eerst negatieve rente te hanteren voor banken, waarna al snel andere centrale banken dit voorbeeld volgden. Het doel was om daarmee de kredietverlening van de banken te stimuleren, de geld- en investeringsstromen weer op gang te brengen en zo economische groei te realiseren. Met de angst voor een nieuwe financiële crisis heeft de ECB sindsdien strak vastgehouden aan dit monetaire beleid en het laag houden van de rentestand.
Een andere veel genoemde oorzaak voor de huidige situatie is het overvloed aan spaargeld in westerse landen en de belangrijkste economieën in Azië, met name opgestuwd door de toenemende vergrijzing in deze landen. Door deze demografische trend komt er wereldwijd steeds meer spaarvermogen beschikbaar. Daarnaast hebben landen als gevolg van de financiële crisis veelal forse reserves opgebouwd, waardoor rentes nog verder onder druk zijn komen te staan.
De ECB voert al jaren een uiterst soepel monetair beleid, waarbij moeiteloos extra geld de eurozone in wordt gepompt in de hoop de economie draaiende te houden. Volgens experts mislukt dit beleid aan alle kanten doordat de particuliere consumptie flink achterblijft, maar heeft de ECB geen andere keus dan rentes laag te houden om een volgende financiële crisis te voorkomen. Door vast te houden aan het instrument van (extreem) lage rentes kan een crisis voorlopig nog wel uitgesteld worden. Het gevolg is wel dat het einde van de negatieve rente nog niet in zicht is en wellicht zelfs nog wat verder daalt de komende periode. Hoe we vervolgens uit de coronacrisis komen zal bepalen of de dalende trend omgebogen kan worden.
De negatieve rente zorgt ervoor dat spaarders steeds meer op zoek gaan naar alternatieven om niet verder in te hoeven teren op hun vermogen. Investeren in vastgoed is een populaire optie, omdat de verwachting is dat de vraag naar vastgoed de komende jaren alleen maar zal toenemen. Deze trend maakt vastgoed tot een waardevaste investering op de lange termijn en biedt volop kansen om gespaard vermogen verder te laten groeien.
Wilt u meer weten over de mogelijkheden van investeren in vastgoed? Neem contact met ons op, we vertellen u er graag meer over!